- " aaaaaa ... ok please go to Dr.Lar's office seem they cant start their videoprojector there ... plz hurry !!"
I did and only problem I saw was that power button hasnt been pushed ! (I really dont undrestand how a video projector could be related to IT department!) all those people involved gathered around me panicked and asking many questions like what should we do how did it happened oh god and stupid things like that so I just turned it on and I returned among the surprised faces of everyone there ( seriously nobody's IQ didnt seem to underestand what happened even after I turned it on and they was like Merlin the magician did something mithical !)
When I arrive to our office and just when I opened the door again Giant boss showed up at the door and again panicky :
- "OH ! There you are , ok see Im goingt to 9th floor ,"Mr.Magazine" would be late today , and there is another event at -1 floor so call "Mr.Im good" and until he gets there you go there and check everything and ..." ( His voice gone as door been closed but he was talking and I get in office ... Its normal here ) . As I know "Giant boss" and I know he doesnt "think" when he is panick ( usually is ) I called "Mr.Im good"
- Hey , Where are you ?
- Hi , Im at -1 ! Why all of you are calling me all of the sudden ??
- Its "Giant boss" thing again .
- (laughter) Ok got it .
I feel people just like to panick and they do it just because they want to , not for any particular reason or not it happens . As I read somewhere "WE LIVE IN THE ERA OF SMART PHONES & STUPID PEOPLE."
روز کاری شروع شده : "رئیس نهنگ" از در وارد می شود و با دست پاچگی به من میگوید :
- "عععععه ! ... خب بی زحمت برو دفتر "دکتر گوریل انگوری" انگار ویدئو پروژکتورشون کار نمیکنه ... لطفا عجله کن !!"
رفتم و تنها اشکالی که دیدم این بود که دکمه روشن ویدئو پروژکتور رو نزده بودند ! (من واقعا سر در نمیارم ویدئوپروژکتور چطور جزو کارها واحد آی تی محسوب می شود !) حالا همه مسئولین امر دور من جمع شده بودند که ای داد ای هوار چی شده چیکار کنیم وامصیبتا چی شد اینجوری شده و این حرفها من هم فقط دستگاه را روشن کردم درست شد و در میان نگاه حیرت زده حضار خارج شدم (واقعا هوش هیچکس نمی رسید که من چیکار کردم حتی با اینکه دیدن من فقط روشنش کردم یک جوری نگاه می کردند انگار مرلین جادوگر یک حرکت اسطوره ای زده یا یک همچین چیزی !)
وقتی برگشتم به اتاق "رئیس نهنگ" در چهارچوب در ظاهر شد و دوباره دستپاچه :
- "اوه ! اینجایی ، ببین من باید بروم طبقه نهم "آقای مجله" هم زنگ زدده دیر میرسه و یک جلسه هم طبقه -1 داریم ، تا وقتی "من خوبم" برسه یک سر برو اونجا همه چیز رو چک کن " (و همینطور که حرف میزد در بسته شد و صداش کم کم محو شد و من اومدم توی دفتر ... اینجا این چیزها طبیعیه). از اونجایی که من "رئیس نهنگ" رو خوب میشناسم و میدونم وقتی دست پاچه هست (معمولا هست) اصلا فکر نمیکنه و دستور میده زنگ زدم "من خوبم"
- سلام ، کجایی ؟
- سلام من الان توی -1 هستم ! چی شده همتون باهم دارید به من زنگ می زنید ؟؟
- کارهای رئیس نهنگه دیگه .
- (با خنده) اهان فهمیدم .
احساس می کنم مردم علاقه دارن استرس داشته باشند و این کار رو می کنند بخاطر اینکه دلشان می خواهد اینطوری باشند نه اینکه دلیل خاصی باعثش شده باشه . یاد نوشته ای افتادم که جایی خوانده ام " ما در عصر تلفنهای هوشمند و مردمان ابله زندگی می کنیم" .
